Τα παιδιά σπάνια αναγνωρίζουν την αξία ενός κουτιού. Το προσπερνούν βιαστικά ανυπομονώντας να πιάσουν στα χέρια το παιχνίδι τους. Μόνο όταν αρχίσουν να συγκεντρώνουν κάρτες, στρατιωτάκια ή μοντέλα αυτοκινήτων, αρχίζουν να καταλαβαίνουν την ανάγκη να προστατέψουν τη συλλογή τους. Σίγουρα η μαμά θα έχει προνοήσει γι´αυτό, αν θέλει να γλιτώσει τη συνήθη ακαταστασία του παιδικού δωματίου. Σύντομα και τα παιδιά απολαμβάνουν την άνετη μετακίνηση της συλλογής τους, όταν το παιχνίδι τους μεταφέρεται σε άλλα σπίτια φίλων τους. Ταυτόχρονα σχεδόν αντιλαμβάνονται πόσο σημαντικό είναι να κρύψουν εύκολα τα ανεκτίμητα κομμάτια τους από τα χέρια κάθε εισβολέα. Η μικρή τους περιουσία διαφυλάσσεται ακόμα περισσότερο, όταν καταλάβουν πως τα πιο ασφαλή κουτιά είναι εκείνα που δεν σε υποψιάζουν για το περιεχόμενό τους. Είτε έτσι είτε αλλιώς,ένα κουτί στα χέρια ενός παιδιού μάς δείχνει ασφαλώς πόσο μεγάλωσε ξαφνικά….
Τα μωρά και τα νήπια αντιθέτως αγαπούν πολύ τα κουτιά. Αγαπούν όποιο κουτί βρεθεί μπροστά τους. Γιατί κάθε κουτί,είναι από μόνο τους ένα παιχνίδι. Χωρίς υπερβολή μπορεί και ένα μόνο κουτί να τα απασχολήσει για πολλή πολλή ώρα. Με άλλα λόγια ένα κουτί τους προσφέρει αρκετή από την αυτάρκεια που χρειάζονται στο παιχνίδι. Γι´αυτό το λόγο, εμείς οι μεγάλοι, όταν θέλουμε να απασχολήσουμε ένα μωρό,λέμε συχνά, “δος του κάτι,έστω ένα κουτί,να παίξει”). Ξέρουν επίσης πως τα κουτιά υπάρχουν για να ανοίγονται. Και αυτό προσπαθούν να κάνουν πάντα.. Πολύ συχνά όποιος παίζει μαζί τους κρύβει σε ένα κουτί μια έκπληξη. Κουνούν το κουτί με την έκπληξη μπροστά στα μάτια των μωρών προκαλώντας με τον ήχο την περιέργειά τους. Ετσι σιγά σιγά μαθαίνουν και τα ίδια να κρύβουν τις πολύτιμες εκπλήξεις τους στα δικά τους κουτιά. Κάποια μεγαλύτερα κουτιά, τα κάνουν καθίσματα και άλλου είδους έπιπλα. Και τα ακόμα μεγαλύτερα τα κάνουν σπίτια για να μπουν μέσα αυτά και τα κουκλιά τους ορίζοντας έτσι το δικό τους αυτόνομο χώρο. Το κουτί τους γίνεται το καταφύγιό τους που τα προστατεύει από κάθε επιβουλή.
Όπως σας είπα,τα μωρά αγαπούν τους ήχους. Ειδικά τους κρυμμένους και απροσδιόριστους. Αγαπούν και τα κουρδιστά κουτιά, αν και δυσκολεύονται να τα κουρδίσουν μόνα τους. Μα όταν τα καταφέρουν, θέλουν να δίνουν τις πρώτες δικές τους παραστάσεις με μουσική και χορά, μπροστά σε κοινό. Κι από τότε αρχίζουμε εμείς οι μεγαλύτεροι, βλέποντας τα χεράκια τους να ελέγχουν απόλυτα τα παιχνίδια τους, να λέμε πως έγιναν πια ολόκληρα παιδιά….
Έχουμε όμως κι εμείς οι μεγάλοι τα δικά μας κουτιά γιατί έχουμε πολλά να αποθηκεύσουμε και με ευκολία να τα βρίσκουμε όποτε τα χρειαστούμε. Βελόνες και κλωστές, παλιές φωτογραφίες, πιστοποιητικά και λογαριασμοί, βίδες και ανταλλακτικά και εργαλεία, κοσμήματα και παλιά ξεθωριασμένα γράμματα, κάρτες ευχετήριες και κάρτες επαγγελματικές, γλυκά φαγώσιμα και κάθε είδους μπισκότα…
Ναι τα κουτιά απ´τα μπισκότα… Συνήθως δεν πετάμε τα κουτιά των μπισκότων. Εννοώ αυτά τα μεταλλικά κουτιά με τις ποικιλίες των βουτημάτων και των ζελέδων. Το υλικό κατασκευής παίζει πάντα πρωταρχικό ρόλο για τη μετέπειτα χρήση τους. Όπως και η διακόσμησή του. Πολλά από αυτά έχουν πολύχρωμες εικόνες προσώπων, ανάγλυφες καμιά φορά, και άλλα ποικιλία σχεδίων και χρωμάτων γύρω από τον τίτλο ή την επωνυμία της εταιρίας .Αυτή η δεύτερη χρήση του αντικειμένου μάς γεμίζει ικανοποίηση, και δηλώνει την προνοητική μας διάθεση, το οργανωτικό μας πνεύμα ή, αν θέλετε ,την αγάπη μας για την τάξη αλλά και την ικανότητά μας να κάνουμε έξυπνες και χρήσιμες κινήσεις. Όσο και αν οι εταιρίες κατασκευής μπισκότων έχουν προχωρήσει πλέον σε απλές, χάρτινες ή πλαστικές συσκευασίες, τα μεταλλικά κουτιά των μπισκότων καταλαμβάνουν μια ξεχωριστή θέση στα ράφια των σούπερ μάρκετ. Υπάρχουν βέβαια και αυτοί που όπως λένε δεν παραπλανώνται με το περιτύλιγμα αλλά κοιτούν τη γεύση και την ποιότητα του προιόντος. Και αρκετές φορές έχουν δίκιο. Οι εταιρίες συνηθίζουν να μας ξεγελούν με το ωραίο περιτύλιγμα για ένα μέτριο προιόν. Έπειτα, τα κουτιά, όλων των ειδών, πιάνουν περισσότερο χώρο και αυτό συχνά μάς εκνευρίζει. Όταν όμως σκεφτόμαστε να χαρίσουμε ένα κουτί μπισκότων, το μεταλλικό κουτί έχει αναμφισβήτητα άλλη αίγλη και δείχνει βάσιμα μεγαλύτερη σπουδή και εκλεπτυσμένο γούστο.. Δεν είμαι και απολύτως σίγουρος (και φοβάμαι πάντα τις γενικεύσεις) όμως οι άνθρωποι που επιλέγουν τα μεταλλικά κουτιά των μπισκότων, μας παρακινούν στη σκέψη πως σε κάθε ενέργεια μπορεί να χωρέσει και μια νότα ρομαντισμού…
ΤΟ ΔΙΑΦΑΝΟ ΚΟΥΤΙ
Τα βράδια κρατάς πάντα στα χέρια σου το διάφανο κουτί μου.
Υστερα τ´ακουμπάς αμέριμνα ανάμεσα στα διακοσμητικά του σαλονιού σβήνεις με ασφάλεια τα φώτα και πέφτεις ήσυχα στον ύπνο σου.
Πριν φύγεις το πρωί για τη δουλειά μου στέλνεις μια στοργική ματιά και φεύγεις με αυτοπεποίθηση και σιγουριά.
Επιστρέφοντας βρίσκεις τα πράγματα στη θέση που τα άφησες.
Δεν σε ρώτησα ποτέ για τίποτα. Μου φαινόταν περιττό. Όλα μπορούσα να τα βλέπω μέσα από τα διάφανα τοιχώματα και όλα μπορούσα να τα ακούω μέσα από τις διόδους του αέρα. Είχα μια ακατανίκητη ηρεμία αποδοχής της θέσης μου και μια ακατανίκητη ηρεμία κατάφασης στο διάφανο κόσμο μου. Μια ερώτηση μονάχα υπήρχε για μένα. Μια ερώτηση που δεν τολμούσα ποτέ να σου απευθύνω. Μια ερώτηση που η απάντησή της θα έλυνε κάθε γρίφο και θα διέλυε κάθε σκιά. Μια ερώτηση που ποτέ δεν σου είπα και ποτέ δεν θα σου πω. Μια ερώτηση που είναι το μοναδικό πράγμα που θα μπορούσα να σου κρύψω ζώντας στην απόλυτη διαφάνειά μου και κοιτώντας την απόλυτη διαφάνειά σου.
Μια ερώτηση που με κρατά εδώ πολιορκημένο μα υπομονετικό στο φως της μέρας, στην αντανάκλαση του ήλιου, στο φύσημα του αέρα, στην αμυδρή ορατότητα του σκοταδιού:
Γιατί είναι διάφανο το κουτί… Αυτἠ είναι η ερώτηση. Η ερώτηση που με κρατά ανθεκτικό και ανέπαφο στα όρια του χώρου μου. Η ερώτηση που γεμίζει απεριόριστα την κάθε μου μέρα. Η ερώτηση που σβήνει την επανάληψη του χρόνου και την άπληστη ματαιότητα της ανάμνησης. Η ερώτηση που κάθε μέρα γεμίζω με μιαν απάντηση. Και κάθε νύχτα αδειάζω σε έναν αθώο ύπνο χωρίς ενοχή, χωρίς μεταμέλεια, χωρίς οίκτο.
Στο διάφανο κουτί μου δεν υπάρχει περιέργεια. Δεν υπάρχει απόκρυψη. Δεν υπάρχει αδιακρισία. Στο διάφανο κουτί μου τα πάντα είναι ολοκάθαρα.Τα πάντα είναι φανερά.Τα πάντα είναι ανοιχτά. Ανοιχτά… Εκτός από το κουτί μου…
Photo by jesse ramirez on Unsplash
Photo by rizki ramadhan on Unsplash
