Κλαίγοντας περιγράφει
πως ρήμαξαν το σπίτι της ληστές
της πήρανε χρυσαφικά και βίασαν οι άθλιοι
γερόντισσες αξίες,
Δε χαίρεται;
Εμένα έχει χρόνια να πατήσει
κλέφτης το πόδι του στο σπίτι
ούτε για καφέ.
Επίτηδες αφήνω ξεκλείδωτο το μπρίκι.
Κάθε φορά επιστρέφοντας προσεύχομαι
να βρω σπασμένους του κυνόδοντες της πόρτας
να σείοντα τα φώτα σαν μόλις να κουτούλησαν
με σεισμού πανύψηλου κεφάλι
να δω κλεμμένα τα κτερίσματα
από τις μούμιες βασιλείες του καθρέφτη
σαν κάποιος να ξυρίστηκε στο μπάνιο
και στη σπανή αφή μου να ‘χουν φυτρώσει γένια
χάμω δεμένη χειροπόδαρα να κείται η διάψευσή τους
κι απ’ την κουζίνα να ‘ρχεται με το πάσο του ατμός
ζεστής πατημασιάς με μπόλικη κανέλα από πάνω.
Από το βιβλίο της Κικής Δημουλά, Ενός λεπτού μαζί.
Εκδόσεις Ίκαρος 1998.
