TO KOYTI
Είναι όμορφο πολύ αυτό το κουτί
που μόλις παρέλαβα.
Μα όταν τ’ άνοιξα το βρήκα άδειο.Πού είναι η έκπληξη;
Ποιος είναι ο αποστολέας;
Ή μήπως κάτι δεν κατάλαβα;
Μάλλον για λάθος πρόκειται.
Ή για μεθόδευση.
Ή για συμβολισμό βεβαίως.
Για να σκεφτώ… Τι θέλει να πει…
Είμαστε άδεια κουτιά πολύχρωμα που περιμένουν να γεμίσουν
ή είμαστε μόνον αδειανά κουτιά πολύχρωμα…
ή είμαστε απλώς κλειστά πολύχρωμα κουτιά…και μέχρι εκεί…
Μπερδεύομαι όλο και περισσότερο…
Ωστόσο ένα άδειο κουτί
δεν μπορεί να είναι δώρο
όσο όμορφο κι αν είναι…
Ανησυχώ που το παρέλαβα και το´φερα μέσα.
Σκέφτομαι να απαλλαγώ από αυτό.
Να το απομακρύνω από τον προσωπικό μου χώρο
χωρίς δισταγμούς και ενοχές.
Ήδη με γέμισε αγωνία και περιττό μυστήριο.
Εκτός εάν… εκτός εάν…
μου φαίνεται πως είναι άδειο.
Εκτός εάν
(ας ελαφρώσω λίγο την ατμόσφαιρα)
σε χρόνο ανύποπτο
σε νύχτα βαθιά και άφεγγη
όταν όλα ησυχάζουν
ή όταν όλα ονειρεύονται
ανοίξει τούτο το κουτί και βγουν από κει
οι λίγοι τολμηροί της Τροίας…
Εκείνοι που δεν έγιναν αντιληπτοί και πέρασαν μέσα απαρατήρητοι…
Εκείνοι που πιάνουν στο γλυκό τους ύπνο και κατακτούν με ποθητή πονηριά τις ανυποψίαστες καρδιές.
Εκείνοι οι θαρραλέοι πολεμιστές της αγάπης
οι άφαντοι διά γυμνού οφθαλμού που εξασκημένοι να ανοίγουν αθόρυθα τις πύλες
γεμίσουν με ιαχές και ενισχύσεις
το άπαρτο στρατόπεδο
εκεί στο πρώτο φέγγος της μέρας.
(μια χροιά ειρωνείας διακρίνω στα βλέμματα του κοινού
και μια διακριτική αποδοκιμασία για το υπερβολικό παίξιμο του ηθοποιού που συνεχίζει απτόητος υπακούοντας σε ένα επίσης αγνώστου προελεύσεως σενάριο)
Μήπως ετούτο το κουτί θέλει το χρόνο του να γεμίσει
Μήπως μπροστά στα μάτια μου υποκρίνεται αθωότητα
Μήπως αναγνωρίζει το έδαφος και μελετά συνήθειες και υπολογίζει τρόπους και τακτικές επίθεσης…
Ανησυχώ όσο το βλέπω είναι αλήθεια.
Μα πάλι μήπως πράγματι υπερβάλλω
Και τι αποτρόπαιο μπορεί να πάθω…
Και τι αποκρουστικό μπορεί να συμβεί.
Ναι.Πολύ εκτίμησα την αγωνία αυτή.
Πολύ την κράτησα οσο καμία άλλην.
Αλλωστε είναι καιρός να γυρίσω την πλάτη
σ´αυτό το κουτί
να το αφήσω σε μια θέση στο σαλόνι
και να αποτραβηχτώ.
Ας κλείσω τα μάτια με μια περιφρόνηση για όλες τις βεβαιότητες του κόσμου
Ενα αμυδρό χαμόγελο στον άγνωστο αποστολέα από τον παραλήπτη του.
Και μια ανοίκεια θαλπωρή που εκπέμπει το σώμα μου καθώς ακουμπώ στα εσωτερικά τοιχώματα του κουτιού μου.
