Παρουσίαση του νέου βιβλίου του Γιώργου Λ. Αποστόλου, «Ιστορίες Αντοχής» από τις Εκδόσεις “Φίλντισι” στον χώρο τέχνης ART 63
Κλέφτες στη σκέψη – Από το βιβλίο της Κικής Δημουλά, Ενός λεπτού μαζί.Εκδόσεις Ίκαρος 1998.
Όταν Κοιμάσαι του Jacques Prévert. Από το βιβλίο Ζακ Πρεβέρ, Θέαμα και Ιστορίες (ποιήματα). Εκδόσεις Νεφέλη 1982.
Διαβάστε τη συνέντευξη του Γιώργου Τσιβελέκου στην Ιδεόνησο.
Θαλασσινή αύρα του Stéphane Mallarmé. Μετάφραση Άρης Δικταίος. Από το βιβλίο Ανθολογία Γαλλικής Ποίησης: Από τον Μπωντλαίρ ως τις μέρες μας.
Οι κούφιοι άνθρωποι – T.S. Eliot (μετάφραση Γ. Σεφέρης)
Κήτος Στα Ρηχά (Φάλαινα, ρηχά του Αλίμου, 28-1-2022) του Γιώργου Λ. Αποστόλου.
Πολιορκία / Γιώργος Αποστόλου.
Απο την Ποιητική Συλλογή Ο Χρόνος και τα Τέσσερα Φτερά (2021).
Απόσπαμα από το θεατρικό έργο του Γιώργου Λ. Αποστόλου “Αλκιβιάδης και τόσο πλήρως σε φαντάσθηκα…” – Πρόλογος και Α’ Πράξη
Επίσκεψη / Σπύρος Τσακνιάς. Απο την Ποιητική Συλλογή Ιστορίες για το Σέργιο (1976).
[πηγή: Κείμενα Νεοελληνικής Λογοτεχνίας Γ’ Τεύχος Γ’ Λυκείου, ΟΕΔΒ, σ. 87]
“Μ’ αρέσεις όταν σωπαίνης” – Μετάφραση από το ισπανικό πρωτότυπο: Άννας Βάλβη, Cloe Varela Docampo – Pablo Neruda, Ποιήματα, Τολίδης, σ. 93]
“Η μεταμόρφωση” – Μίλτος Σαχτούρης [πηγή: Μίλτος Σαχτούρης, Ποιήματα 1945-1971, Μελάνι, Κέδρος 1988, σ. 104]
“Χριστουγεννιάτικη Ιστορία” – Μιχάλης Γκανάς [πηγή: Μιχάλης Γκανάς, Ποιήματα 1978-2012, Μελάνι, Αθήνα 2013, σ. 102-104]
Παρουσίαση της νέας ποιητικής συλλογής του Γιώργου Λ. Αποστόλου, «Ο Χρόνος και τα Τέσσερα Φτερά» στα Εκπαιδευτήρια «Ο Πλάτων».
Βιβλιοκριτική του Γεώργιου Φραγκάκη για τη νέα ποιητική συλλογή του Γιώργου Λ. Αποστόλου, «Ο Χρόνος και τα Τέσσερα Φτερά»
Βιβλιοπαρουσίαση της Χρύσας Αλεξοπούλου για τη νέα ποιητική συλλογή του Γιώργου Λ. Αποστόλου, «Ο Χρόνος και τα Τέσσερα Φτερά»
Κριτική για το βιβλίο του Σάμ Χάρις «Ανελεύθερη βούληση» από τις Εκδόσεις Κέδρος της Έλενας Γάρδου
“Δάσκαλο δεν σε κάνουν αυτά που μπορείς να εξηγήσεις αλλά αυτά που δεν μπορείς. Ετσι μεταδίδεις στο μαθητή σου την αίσθηση της ανθρώπινης ασημαντότητας” Δοκίμια Αντοχής Β – Ο Δάσκαλος του Γιώργου Λ. Αποστόλου
“Oι μέρες δεν γυρίζουν πίσω. Κι αυτό ομολογουμένως είναι μια δυσάρεστη σκέψη ακόμα και για αυτούς που θέλουν να ξεχάσουν το παρελθόν…” Δοκίμια Αντοχής – (Α) Πρωινό Ξύπνημα του Γιώργου Λ. Αποστόλου στην Ιδεόνησο.
Ο κ. Στράτης Θαλασσινός περιγράφει έναν άνθρωπο. Έφηβος. Από το Τετράδιο Γυμνασμάτων του Γιώργου Σεφέρη (1900-1971).
Η Θάλασσα του Κώστα Βάρναλη (1884 -1974). Από τον «Πρόλογο» της ποιητικής σύνθεσης του Βάρναλη «Το φως που καίει» (1922).
Απόσπασμα από το ποίημα “Αμοργός” του Νίκου Γκάτσου ( 1911- 1992).
“Έχω συμπάθεια στους βιαστικούς. Σ ‘εκείνους που ιδρώνουν άπραγοι στην αδειανή στιγμή. Σ’ εκείνους που αγωνιούν να γεμίσουν γόνιμα τα λεπτά. Σ’ εκείνους που κοιτούν φοβισμένα το βιαστικό βάδισμα του χρόνου. Σ’ εκείνους που φλυαρούν ακατάπαυστα για όνειρα και προσδοκίες. Σ’ εκείνους που κοιτούν άυπνοι το ταβάνι, ώσπου να τους κοιμίσει μια προσμονή. Είναι μεγάλη η συμπάθεια στη συγκινητική βιασύνη τους. Στην τρυφερή και αθώα ταραχή τους…»
«Βιασύνη». Άρθρο «Σε ένα λεπτό» του Γιώργου Λ. Αποστόλου στο Ideonisos.Gr
“ΚΥΡΙΑΚΗ (ΠΑΣΧΑ), 26β” του Οδυσσέα Ελύτη, ἀπὸ τὸ Ημερολόγιο ενός αθέατου Απριλίου, ύψιλον ,β´έκδοση,1984.
Το ποίημα “Ιερά Οδός” του Άγγελου Σικελιανού (1884- 1951), ἀπὸ τὸ Λυρικὸς Βίος, E´, Ἴκαρος 1968.
Το ποίημα “Η χοντρομπαλού” του Νίκου Γκάτσου ( 1911- 1992). Τα “Κατά Μάρκον”.
Μαρία Πολυδούρη (1902-1930): Μόνο γιατί μ’αγάπησες (Οἱ τρίλιες πού σβήνουν, 1928).
Κάρολος Μπωντλαίρ (1821-1867): Χωρίς Τίτλο (Από τον τόμο: QUI ETAIT BAUDELAIRE, 1969, Editions d’ Art Albert Skiva GENEVE, Μτφρ. Παναγιώτης Θ. Μαυρίδης)
Το ’21 χθες και σήμερα: με λογισμό και μ’όνειρο, του Γιώργου Λ. Αποστόλου.
“Ημερολόγιο Καραντίνας” 25-03-2020, ποίημα του Γιώργου Λ. Αποστόλου
“Αποκριά” του Γιώργου Λ. Αποστόλου. Από τη συλλογή «Η Νύχτα των Πενήντα Ημερών», 2016.
Στον Τόπο Αυτό Ύπνος και Ξημερώματα. Κατερίνα Αγγελάκη – Ρουκ
«Τις προάλλες δίδασκα στους μαθητές μου τη θεματική ενότητα «Πνευματικός άνθρωπος». Κάποιοι όπως κάθε χρόνο μου ζήτησαν παραδείγματα πνευματικών ανθρώπων από τη σύγχρονη ζωή. Ζουν ανάμεσά μας αυτοί οι άνθρωποι ή κάποτε έζησαν, αναρωτήθηκε ένας μαθητής. Βρέθηκα στην ιδια αμηχανία που βρίσκομαι πάντα…»
“Το σπίτι μου ήταν ένα δέντρο παμπάλαιο μέσα στην κουφάλα του χωμένος κοιτούσα…” – Βιογραφία Ονείρου του Γιώργου Λ. Αποστόλου στην Ιδεόνησο.
“Τα παιδιά σπάνια αναγνωρίζουν την αξία ενός κουτιού. Το προσπερνούν βιαστικά ανυπομονώντας να πιάσουν στα χέρια το παιχνίδι τους… – Κουτί 3 του Γιώργου Λ. Αποστόλου στην Ιδεόνησο
Τα ποιήματα “Άρνηση”, “Δικαίωση” και “Μετάφραση” του Γιώργου Λ. Αποστόλου στην Ιδεόνησο.
Τα ποιήματα “Corpus”, “Μελό” και “Απολησμονιά” του Γιώργου Λ. Αποστόλου στην Ιδεόνησο.
Κάποτε σύντομα σε λίγο θα ευχαριστούμε τις πληγές που μάς έσωσαν απ’ την αφάνεια της ιστορίας. Θα ευγνωμονούμε το φόβο που μας έκλεισε στα σπίτια μας και χαμήλωσε το βλέμμα μας. Σύντομα θα υποκλιθούμε σε όλους αυτούς που μας θύμισαν πως δεν χάθηκε ο ηρωισμός. Ούτε η σπίθα της φωτιάς στα ακίνητα μάτια μας, ούτε το ρίγος της αφής στα πέτρινα χέρια μας. Σε λίγο θα αντιληφθούμε ξανά την ανθρώπινή μας διάσταση. Σε λίγο. Και για πολύ λίγο…
Άρθρο του Γιώργου Λ. Αποστόλου για τον σκιτσογράφο, γελοιογράφο, ζωγράφο, θεατρικό συγγραφέα και στιχουργό, Μέντη Μποσταντζόγλου (Μποστ).
Η Μαρία Χουσάκου με την ποίηση ασχολείται πιο συστηματικά από 2017.
Από το 2019 ξεκίνησε να παρακολουθεί στο Μικρό Πολυτεχνείο σεμινάρια με τη Λίνα Νικολακοπούλου και τον Θράσο Καμινάκη.
Έχει συμμετάσχει με κείμενά της στο βιβλίο “Ο κήπος με τα Μπονζάι” 20 νέοι λογοτέχνες του 2019. Κυκλοφορεί η ποιητική συλλογή της «’Ηλιος στο μπαλκόνι».
Εισήγηση της Ζωής Πολυμεροπούλου στην παρουσίαση της ποιητικής συλλογής του Γιώργου Αποστόλου «Αιθρία Αθέατος» (12/2018)
“Ἀπό σύμπαν γεμάτο ἀνθρωπωνυμία βγῆκα, σέ σύμπαν πυκνόφυτο ἀνθρωπωνυμία ἦλθα. Τά ὀνόματα μάχονται τό ὑλικό τῆς σιγῆς πού φέρω, τό ὀνοματεπώνυμό μου φέρει τό φορτίο τῆς σιγῆς τοῦ θανάτου μου. Καί πάνω ἀπό τόν θάνατο –καθώς πάνω ἀπό τόν Σταυρό τοῦ Μυστηρίου τοῦ Χριστοῦ ὁ εὔοσμος βασιλικός– εἶδα νά χλοΐζουν μυριάδες ἀνθρωπωνύμια στό Κοιμητήριο.”
Ολόκληρος ο ευρωπαϊκός μας πολιτισμός συνταράσσεται ήδη, εδώ και πολύ καιρό, κάτω από τη βασανιστική πίεση που αυξάνεται από δεκαετία σε δεκαετία, ωσάν για να καταλήξει σε καταστροφή: ανήσυχη, βίαιη, επισπευσμένη: σαν ένα ποτάμι που γυρεύει το τέρμα του, που δεν στοχάζεται πια, που φοβάται να στοχαστεί.
Η αναγκαιότητα της ανάγνωσης είναι ένα δοκίμιο, μια προσωπική εξομολόγηση και μια ελεύθερη περιδιάβαση στον μαγικό κόσμο της ανάγνωσης.
Το νέο διπλό τεύχος του περιοδικού «Το Κοράλλι» (23/ 24) τυπώθηκε και βρίσκεται από σήμερα στη διάθεση των φίλων και των αναγνωστών του.
Kυκλοφορεί το νέο τεύχος (150-151) της Φιλολογικής που μόλις εκδόθηκε από τις Εκδόσεις “Κοράλλι” και περιέχει -μεταξύ των άλλων- αφιέρωμα στον Ν.Δ. Τριανταφυλλόπουλο!
Γνώρισα τον Γιώργο Αποστόλου στην πρώτη μου θητεία ως Σχολική Σύμβουλος στην Ανατολική Αττική ως ένα ιδιαίτερα φιλομαθή φιλόλογο, με μεγάλη αγάπη για τους μαθητές του. Τρία χρόνια από τη μετακίνησή μου σε άλλη περιφέρεια, δέχτηκα ένα τηλεφώνημα στο οποίο με σεμνότητα μού ζητούσε να εκφράσω τη γνώμη μου για τον «Αλκιβιάδη».
Αναπαραγωγή του άρθρου της Άρτεμις Μάντη για τον συγγραφέα και εκπαιδευτικό Γιώργο Αποστόλου στον ιστότοπο BriefingNews.Gr.
Συνέντευξη στον Νέστορα Πουλάκο και στο Vakxikon.Gr
Συνομιλήσαμε με τον συγγραφέα Γιώργο Αποστόλου εξ αφορμής του πρώτου θεατρικού έργου του Αλκιβιάδης και τόσο πλήρως σε φαντάσθηκα… (εκδόσεις Ήτορ 2015).
Ἀφοῦ τό ἔνστικτο ἐτρώθη
τί ἄλλο μένει ἔκτοτε
νά ἐμπιστευτοῦμε
ἀντίρροπον τοῦ λόγου
παρά
τό τυφλό ρίγος πού
ἐνσκῆπτον
ἀλλάζει τοῦ σώματος τόν ρυθμόν;
Μέ μία καρδιά
ἕνα σῶμα
ὀφείλουμε νά πορευτοῦμε
νοήμονές του πάθους.
ΕΝ ΜΕΡΕΙ.
Έχεις το χρώμα της απουσίας
την άνεση που έχει το μηδέν
την ευκολία της απώλειας.
Στα καθόλου κυμαίνεσαι.
Τίποτα περισσότερο
από ανθρώπινο τέλος
Παυσίλυπη ηδονή
Εν μέρει περίγραμμα.
Τίποτα λιγότερο
από Ζωή.
ΑΠΛΩΣ ΝΑ ΜΙΛΗΣΩ
Απλώς να μιλήσω.
Φέρνοντας στο στόμα ήχους της ψυχής μου.
Ψελλίσματα πόνου.
Θραύσματα
από τα βρεγμένα τζάμια της ερημιάς.
Από τις σιωπηρές ώρες της επιστροφής.
Κι από κείνες τις βουβές συνομιλίες.
Για όσα είπα
και για όσα δεν είπα
για όσα φώναξα
και όσα δε φώναξα
στις φωνές αυτών που υπάρχουν
και αυτών
που δεν υπάρχουν πια.
Απλώς να μιλήσω.
Ο Αποστόλου σκύβει στο παρελθόν με ανάγκη να ερμηνεύσει το παρόν. Αλλά πετυχαίνει και το αντίθετο. Μέσα από το παρόν να προσεγγίσει το παρελθόν. Στήνει τη δική του λοιπόν γέφυρα για να γίνει το πέρασμα από τη μια ερμηνεία στην άλλη. Και έτσι μετατρέπει το παλιό και το κάνει σύγχρονο.
Ως σύγχρονος λοιπόν ξυπνά μέσα από τις σελίδες του ο αμφιλεγόμενος Αλκιβιάδης. Ο ήρωας-αντιήρωάς του ξεδιπλώνεται και μέσω της θεατρικής μετάληψης αναγνωρίζεται και αφομοιώνεται διαφορετικά σε γνωστικό επίπεδο.
Ποιος τελικά ήταν ο Αλκιβιάδης;
Πηγή φωτό επικεφαλίδας: Photo by 🇸🇮 Janko Ferlič on Unsplash
