Τη νύχτα όταν κοιμάσαι
Ξαγρυπνώ
Σε βλέπω που κοιμάσαι
Κι υποφέρω.
Τα μάτια σου κλειστά το σώμα σου στο στρώμα
Είναι γελοίο αλλά με πιάνουνε τα κλάματα
Και ξαφνικά να που γελάς
Που δυνατά γελάς μέσα στον ύπνο σου
Άραγε που να βρίσκεσαι την ώρα αυτή
Που ναχεις φύγει αλήθεια
Ίσως να βρίσκεσαι μακρυά
Μ’ άλλη γυναίκα σε άλλη χώρα
Κι οι δυο μαζί να με περιγελάτε.
Τη νύχτα όταν κοιμάσαι
Ξαγρυπνώ
Σε βλέπω που κοιμάσαι
Κι υποφέρω.
Όταν κοιμάσαι δεν το ξέρω αν μ’ αγαπάς
Είσαι κοντά κι όμως τόσο μακρυά μου
Είμαι τελείως γυμνή σφίγγομαι πάνω σου
Κι όμως μου φαίνεται σαν να μην είμαι δω
Κι όμως ακούω το χτύπο της καρδιά σου
Χτυπάει για μένα αυτή η καρδιά
Δεν ξέρω
Δεν ξέρψ τίποτε δεν ξέρω πια
Θαθελα κάποτε να σταματήσει να χτυπά
Αν ίσως έφτανε στιγμή που δε θα μ’ αγαπούσες.
Εσύ ονειρεύεσαι τη νύχτα
Εγώ αγρυπώ
Σε βλέπω που ονειρεύεσαι
Και κλαίω.
Την κάθε νύχτα όλη τη νύχτα κλαίω
Κι εσύ ονειρεύεσαι κι εσύ γελάς
Αλλ’ αυτό βέβαια δε θα κρατήσει για πολύ
Θα σε σκοτώσω σίγουρα μια νύχτα
Θα πάρει τέλος επιτέλους κι η ξαγρύπνια μου
Και πάνω στο κρεβάτι μας θα κοιμηθούνε πια
Τα δυό μας πτώματα ενωμένα.
Εσύ ονειρεύεσαι τη νύχτα
Εγώ αγρυπνώ
Σε βλέπω που ονειρεύεσαι
Και κλαίω.
Η μέρα ξύπνησε κι εσύ ξυπνάς μαζί της
Χαμογελάς σε μένα
Εσύ κι ο ήλιος
Κι εγώ δε σκέφτομαι τη νύχτα πια
Κι εσύ πάντοτε λες τα ίδαι λόγια
“Πώς πέρασες τη νύχτα”
Κι απαντώ όπως χτες
“Αγάπη μου κοιμήθηκα θαυμάσια
Και σ’ ονειτεύτηκα και χτες σαν κάθε βράδυ”.
Από το βιβλίο Ζακ Πρεβέρ, Θέαμα και Ιστορίες (ποιήματα).
Εκδόσεις Νεφέλη 1982.
