Τις προάλλες δίδασκα στους μαθητές μου τη θεματική ενότητα «Πνευματικός άνθρωπος». Κάποιοι όπως κάθε χρόνο μου ζήτησαν παραδείγματα πνευματικών ανθρώπων από τη σύγχρονη ζωή. Ζουν ανάμεσά μας αυτοί οι άνθρωποι ή κάποτε έζησαν, αναρωτήθηκε ένας μαθητής. Βρέθηκα στην ιδια αμηχανία που βρίσκομαι πάντα. Φέτος όμως η αμηχανία αυτή συνοδεύτηκε και με μια ανείπωτη δυσφορία να μιλήσω για το σήμερα και την πνευματική ζωή και έτσι αναγκάστηκα να περιοριστώ στο χθες, στο παρελθόν, σε καταξιωμένους στη συνείδηση του κόσμου, δημιουργούς και επιστήμονες, δημοσιογράφους, καλλιτέχνες και θρησκευτικούς ηγέτες, ποιητές και μυθιστοριογράφους που σφράγισαν με την παρουσία και το έργο τους την πνευματική ζωή αυτού του τόπου. Ανθρώπους που δεν εκμεταλλεύτηκαν τη θέση και την εξουσία τους για να αναρριχηθούν ή να ποδοπατήσουν συνειδήσεις, σώματα και ψυχές, όνειρα και προσδοκίες ανθρώπων. Και ευτυχώς ήταν πολλοί. Σιώπησα για το σήμερα κι αυτή η σιωπή μου προκάλεσε θλίψη, πρωτόγνωρη θλίψη για τη ζωή μου, την εποχή μου, τον κόσμο μου. Το μόνο που είπα στα παιδιά είναι πως υπάρχουν και σήμερα οι πνευματικοί άνθρωποι, και πως ίσως τα δικά τους διαβάσματα, η δική τους προσωπική αναζήτηση συναντήσει κάποιους από αυτούς σε γωνιές και δρόμους της δικής τους περιδιάβασης. Και είπα ακόμα πως οι πνευματικοί άνθρωποι είναι σαν τους πραγματικούς ήρωες. Αθόρυβοι, μοναχικοί και φωτισμένοι προχωρούν ρίχνοντας φως στα δύσβατα και σκοτεινά μονοπάτια της σκέψης μας, θερμαίνοντας την παγωμένη ψυχή μας με τη ζεστή και ηλιόφωτη διαύγεια του νου και της καρδιάς τους. Κι έβαλα στόχο πια να αναδεικνύω μέσα απ´την μεγάλη ευκαιρία που μου δίνει ο ρόλος του δασκάλου να γνωρίζω συστηματικά στους μαθητές μου αυτές τις σύγχρονες μορφές της πνευματικής μας ζωής που διδάσκουν πάνω από όλα ήθος, ευγένεια και αλήθεια. Στη ζωή και στην τέχνη.
Γιώργος Λ. Αποστόλου
Πηγή: Photo by Gaston Roulstone on Unsplash
