7.
Κάτι θαμπό με γἐννησε
κι ας μου´παν πως γεννήθηκα στον ήλιο.
Μικρή στο πάθος και στη θλίψη
πηγαίνω προς κάτι ανάλαφρο
που θα´ταν η ζωή
και σταματώ…
γυρίζω…ο θάνατος!
Μετράω το χρόνο μ´ό,τι έζησα
κι ό,τι είναι νά´ρθει
δυσανάλογο μοιάζει
στο τόσο τέλος…
Μόνο να
η βάρκα κι ο ψαράς
αχώριστοι στο μπλε.
Πηγή φωτό: ekathimerini
