Ολόκληρος ο ευρωπαϊκός μας πολιτισμός συνταράσσεται ήδη, εδώ και πολύ καιρό, κάτω από τη βασανιστική πίεση που αυξάνεται από δεκαετία σε δεκαετία, ωσάν για να καταλήξει σε καταστροφή: ανήσυχη, βίαιη, επισπευσμένη: σαν ένα ποτάμι που γυρεύει το τέρμα του, που δεν στοχάζεται πια, που φοβάται να στοχαστεί.
Η αναγκαιότητα της ανάγνωσης είναι ένα δοκίμιο, μια προσωπική εξομολόγηση και μια ελεύθερη περιδιάβαση στον μαγικό κόσμο της ανάγνωσης.
Το νέο διπλό τεύχος του περιοδικού «Το Κοράλλι» (23/ 24) τυπώθηκε και βρίσκεται από σήμερα στη διάθεση των φίλων και των αναγνωστών του.
Kυκλοφορεί το νέο τεύχος (150-151) της Φιλολογικής που μόλις εκδόθηκε από τις Εκδόσεις “Κοράλλι” και περιέχει -μεταξύ των άλλων- αφιέρωμα στον Ν.Δ. Τριανταφυλλόπουλο!
Γνώρισα τον Γιώργο Αποστόλου στην πρώτη μου θητεία ως Σχολική Σύμβουλος στην Ανατολική Αττική ως ένα ιδιαίτερα φιλομαθή φιλόλογο, με μεγάλη αγάπη για τους μαθητές του. Τρία χρόνια από τη μετακίνησή μου σε άλλη περιφέρεια, δέχτηκα ένα τηλεφώνημα στο οποίο με σεμνότητα μού ζητούσε να εκφράσω τη γνώμη μου για τον «Αλκιβιάδη».
Αναπαραγωγή του άρθρου της Άρτεμις Μάντη για τον συγγραφέα και εκπαιδευτικό Γιώργο Αποστόλου στον ιστότοπο BriefingNews.Gr.
Συνέντευξη στον Νέστορα Πουλάκο και στο Vakxikon.Gr
Συνομιλήσαμε με τον συγγραφέα Γιώργο Αποστόλου εξ αφορμής του πρώτου θεατρικού έργου του Αλκιβιάδης και τόσο πλήρως σε φαντάσθηκα… (εκδόσεις Ήτορ 2015).
Ἀφοῦ τό ἔνστικτο ἐτρώθη
τί ἄλλο μένει ἔκτοτε
νά ἐμπιστευτοῦμε
ἀντίρροπον τοῦ λόγου
παρά
τό τυφλό ρίγος πού
ἐνσκῆπτον
ἀλλάζει τοῦ σώματος τόν ρυθμόν;
Μέ μία καρδιά
ἕνα σῶμα
ὀφείλουμε νά πορευτοῦμε
νοήμονές του πάθους.
ΑΠΛΩΣ ΝΑ ΜΙΛΗΣΩ
Απλώς να μιλήσω.
Φέρνοντας στο στόμα ήχους της ψυχής μου.
Ψελλίσματα πόνου.
Θραύσματα
από τα βρεγμένα τζάμια της ερημιάς.
Από τις σιωπηρές ώρες της επιστροφής.
Κι από κείνες τις βουβές συνομιλίες.
Για όσα είπα
και για όσα δεν είπα
για όσα φώναξα
και όσα δε φώναξα
στις φωνές αυτών που υπάρχουν
και αυτών
που δεν υπάρχουν πια.
Απλώς να μιλήσω.
Ο Αποστόλου σκύβει στο παρελθόν με ανάγκη να ερμηνεύσει το παρόν. Αλλά πετυχαίνει και το αντίθετο. Μέσα από το παρόν να προσεγγίσει το παρελθόν. Στήνει τη δική του λοιπόν γέφυρα για να γίνει το πέρασμα από τη μια ερμηνεία στην άλλη. Και έτσι μετατρέπει το παλιό και το κάνει σύγχρονο.
Ως σύγχρονος λοιπόν ξυπνά μέσα από τις σελίδες του ο αμφιλεγόμενος Αλκιβιάδης. Ο ήρωας-αντιήρωάς του ξεδιπλώνεται και μέσω της θεατρικής μετάληψης αναγνωρίζεται και αφομοιώνεται διαφορετικά σε γνωστικό επίπεδο.
Ποιος τελικά ήταν ο Αλκιβιάδης;