«Τις προάλλες δίδασκα στους μαθητές μου τη θεματική ενότητα «Πνευματικός άνθρωπος». Κάποιοι όπως κάθε χρόνο μου ζήτησαν παραδείγματα πνευματικών ανθρώπων από τη σύγχρονη ζωή. Ζουν ανάμεσά μας αυτοί οι άνθρωποι ή κάποτε έζησαν, αναρωτήθηκε ένας μαθητής. Βρέθηκα στην ιδια αμηχανία που βρίσκομαι πάντα…»
«[…] Οι άνθρωποι του θεάτρου ΧΩΡΑ νιώθουν ότι ο χώρος μας «πεθαίνει σαν χώρα» για να αναγεννηθεί από τις στάχτες του. […]» Πέτρος Ζούλιας
[Α’ Λυκείου]
Η εργασία της μαθήτριας της Α’ Λυκείου, κ. Έλενας Γάρδου με τίτλο: “Πώς μεταφράζουμε ένα αρχαίο κείμενο σε σύγχρονες γλώσσες”
“Το σπίτι μου ήταν ένα δέντρο παμπάλαιο μέσα στην κουφάλα του χωμένος κοιτούσα…” – Βιογραφία Ονείρου του Γιώργου Λ. Αποστόλου στην Ιδεόνησο.
“Τα παιδιά σπάνια αναγνωρίζουν την αξία ενός κουτιού. Το προσπερνούν βιαστικά ανυπομονώντας να πιάσουν στα χέρια το παιχνίδι τους… – Κουτί 3 του Γιώργου Λ. Αποστόλου στην Ιδεόνησο
Τα ποιήματα “Άρνηση”, “Δικαίωση” και “Μετάφραση” του Γιώργου Λ. Αποστόλου στην Ιδεόνησο.
Το Ποίημα “Κουτί 2” του Γιώργου Λ. Αποστόλου
Τα ποιήματα “Corpus”, “Μελό” και “Απολησμονιά” του Γιώργου Λ. Αποστόλου στην Ιδεόνησο.
Κάποτε σύντομα σε λίγο θα ευχαριστούμε τις πληγές που μάς έσωσαν απ’ την αφάνεια της ιστορίας. Θα ευγνωμονούμε το φόβο που μας έκλεισε στα σπίτια μας και χαμήλωσε το βλέμμα μας. Σύντομα θα υποκλιθούμε σε όλους αυτούς που μας θύμισαν πως δεν χάθηκε ο ηρωισμός. Ούτε η σπίθα της φωτιάς στα ακίνητα μάτια μας, ούτε το ρίγος της αφής στα πέτρινα χέρια μας. Σε λίγο θα αντιληφθούμε ξανά την ανθρώπινή μας διάσταση. Σε λίγο. Και για πολύ λίγο…
Άρθρο του Γιώργου Λ. Αποστόλου για τον σκιτσογράφο, γελοιογράφο, ζωγράφο, θεατρικό συγγραφέα και στιχουργό, Μέντη Μποσταντζόγλου (Μποστ).